DUNEDIN Zat. 22 dec.2012

Wat heerlijk weer om gewekt te worden door het zonnetje.
Je hebt er hier helemaal geen notie van dat je zo kort bij Kerstmis bent. In het centrum van Dunedin staat wel een grote kerstboom met kerstgroeten, maar daar houdt het mee op.
Bij Elenor en Don kwamen we wel een beetje in de stemming door de kerstmuziek die daar gespeeld werd en de kerstkoekjes van Eleonor. Tja, we zien wel hoe het allemaal verloopt.
Door de steile straten van Dunedin richting Oramama.
Verdwaald!!! ha, ha.
Het eerste " stadje" wat we andoen is Palmerston, het strand bij Shag Point was ook erg verlaten. Langs de kust rijden we verder naar Oamara. Dit is een historisch, victoriaans, industriestadje. Een oude stoomloc, karren, rails verwelkomen je. In een oude wolfabriek zijn art ateliers ingericht, een souvenirwinkeltje en een cafeetje. In de oude whiskeyfabriek wordt nog whiskey gebotteld en kun je die proeven en kopen. In het graanpakhuis zit een pottery die onderzetters maakt door op het stenen model een tekening te maken en in te kleuren met emailverf. Als ze uit de oven komen is de kleur " veranderd". wel erg leuk om te zien. Jammer dat ze duizend dezelfde maken.
Richting strand gewandeld, want er zouden toch nog eens pinguins zijn daar??!! Aan het eind van het straatje staan heel wat oude velo's, een groot wiel en een klein wieltje. Zelfs een duofiets uit die tijd!! Je kunt ze huren om zelf een ritje te proberen, waar dankbaar gebruik vann gemaakt wordt door vornamelijk jeugd. Bij het strand is een grote speeltuin gemaakt met oude materialen, heel leuk om te zien.
Het strand hier blijkt een pleziejachthaventje te zijn.
Na de lunch zijn we doorgereden, de olifantenrotsen hebben we gemist, maar de rotsen met de Maori kervingen wel gezien. In Omaramama aangekomen op zoek naar Buscot Station, ons onderkomen voor de komende twee dagen. 9 km richting Twizel verscholen tussen bergen en dalen lag daar 1,5 km van de weg, een prachtig voorzien van schitternede oprijlaan met rozen en lupinen, Buscot Station. Een mooi groot huis met ruime kamers.
Tony Gloag is de huisbaas. Hij heeft ook nog een farm, die zijn zoon nu beheert. 4000 schapen en evenzoveel lammeren grazen in de heuvels. 1500 melkkoeien, 1500 vleeskoeien en ook nog eens 1000 melkkalveren (kuuskes dus). Een geanimeerd vertellend persoon, die ook de nodige sores en verdriet achter de keizen gehad heeft. Zij hebben Merino schapen en daarmee een paar jar geleden de hoogste prijs gewonnen. De wol gaar rechtstreeks naar Italie, naar de manufacturie.
's Avonds zijn we nog naar de Clay Cliffs gereden, machtig mooi dat rotsenmassief en naar de Benmore dam/stuw. Teruggekomen was er nog een Nederlands stel, uit Nijmegen, aangekomen.
De avond gezellig burrtend doorgebracht.