KASTEEL OSAKA zat. 19 jan 2013

We hebben redelijk goed geslapen.
Ik was al vroeg wakker en lag te wachten tot we naar het ontbijt konden gaan. Om half 8 er uit. Ontbijt hier is ook weer zonder vlees of kaas, maar wel met een gekookt eitje (of 2). De bediende bij het ontbijt sprak geen engels en ik wist niet waar de kopjes stonden. Hij kwam achter zijn buffet vandaan en liet het zien: in een voorverwarmde grote bak met deksel. De sneeen wit brood en stokbrood zijn zo dik als de breedte van mijn duim!! Bij de receptie geinformeerd naar een plattegrond en evt bezienswaardigheden. Gisteren zat er een jongedame, die mij herkende van ons telefoongesprek, die goed engels sprak. (Zij blijkt 1 van de zeer weinige te zijn die engels spreekt). Vandaag zitten er een oude heer en een wat jongere man. De senior spreekt beter engels dan de jr. Laat hem zien dat we naar Osaka Castle willen, moet hem het plaatje uit mijn boek over Japan laten zien, hij duikt de laatjes in en komt met een folder en wijst dat op de plattegrond ook aan. Over Umedi ( een stadsdeel) krijgen we ook wat Japanse info, vol plaatjes mee. De wandeling erheen leidt door de stad en we zien best veel oude "Japanse" huizen met van die tempeldaken en uitstraling, ze staan gewoon tussen oude en nieuwe hoogbouw. We naderen een groot park met een "Japanse" kiosk, wandelen verder over de grote grasvelden met spelende kinderen en wandelaars, naar een met trappen aangelegde verhoging, wat waarschijnlijk het overblijfsel is van een oud groot gebouw met ronde stutpalen.
Onderweg hadden we al een paar keer aan diverse mensen van diverse leeftijd gevraagd of we goed liepen, maar niemand kon ons helpen. Er spreekt hier zowat niemand Engels!! Als we dan de folder van het kasteel laten zien wijzen ze dat we goed ztten. Verderop in het park loopt een vrouwtje met haar honden en we vragen haar eerst of ze Engels spreekt, ja, dus vragen we waar het kasteel ligt. Ze loopt een eindje mee en wijst in westelijke richting omhoog en daar zien we door de boomtoppen het dak van het kasteel glinsteren. Ze zegt ons hoe verder te gaan, maar we willen toch via de grote weg gaan, als ze ons ziet lopen wijst ze nog dat we "haar" kant op moeten gaan. Een grote voetgangersbrug over de weg lopen we op, want we moeten die weg oversteken, er komt een jong stelletje van die brug af. Wij vragen of we zo bij het kasteel uitkomen, wat denk je............ spreken geen engels en bij het zien van het plaatje knikken ze ja. De brug leidt ons tussen 2 grote torenflats door en als we daar voorbij zijn zien we ook het kasteel weer beter. De weg door het kasteelpark is bijna net zo lang als de weg die we al gewandeld hebben, maar het is niet echt koud (wel winterjassen aan) en het lijkt of het zonnetje wil komen. We wandelen een heel stuk langs de gracht en de machtige paleismuren. Indrukwekkend! Een aantal jongentjes in schooltenue en bepakt met sporttas en wapenstokken lopen voor ons uit. Bij de ingang van het kasteel aangekomen lopen er een aantal mensen in samoerai kleding om mee op de foto te gaan. Doen we dus ook. Het toegangskaartje moet je zelf uit de muur halen. Het kasteel is erg indrukwekkend en erg mooi. We kijken onze ogen uit, niet alleen naar de beeldverhalen, maar ook naar de vele voorwerpen. We zien o.a. diverse helmen door samoerais gedragen en vragen waar het verschil van helm in zit. Hans laat zijn "levenswerk" in wording zien (zijn gebrandschilder samoerai), want die heeft twee uitsteeksels op de helm en zoiets staat er ook bij. De juffrouw op die afdeling kan ons niet helpen, spreekt zo'n beetje Engels, maar belt een collega, legt uit en geeft mij de telefoon. Zij zegt dat op de 2de en 4de verdieping nog meer helmen te zien zijn en als we nog vragen hebben kunnen die bij de info bij de ingang misschien beantwoord worden. Zo gezegd zo gedaan. Nadat we alle 8 de etages hadden gehad en bij de info kwamen en de vraag stelde, was onze "dame" bezig en zei ik help u zo. U heeft vragen over de helmen? Ze pakte er een boek bij en liet ons diverse exemplaren zien, vroeg vanwaar de interesse in de Japase cultuur. Uitgelegd dat Hans judoleraar is geweest, graag eens naar Japan heeft willen gaan en nu een samoerai aan het brandschilderen is, ook aan haar de foto's laten zien. Ze was wild enthousiast toen ze het schilderij in wording zag en begon weer te vertellen. Elke 3 maanden wordt er een andere tentoonstelling ingericht met ook weer andere helmem. Zij moest hartelijke lachen toen we zeiden dat we niet elke 3 maanden terug konden komen!! De versiering op de helm kiest de samoerai zelf. Aan de versiering kan men ook zien hoe machtig, of rijk hij is, naar welke dieren zijn voorkeur gaan etc. Ze vertelde er veel en enthousiast over. Ze genoot van oor tot oor van onze interesse.
Buitengekomen zagen we dat aan de andere kant van het park bij een "sportschool" vele kinderen aan het oefenen waren voor akido of kendo (ze droegen allemaal een donkerblauwe judojas met hakema) en binnen werden waaarschijnlijk wedstrijden gehouden. Dat was ook leuk om te bekijken. Even verderop was een tempel verscholen tussen vele wensbomen, vele japanners liepen daar heen en deden wat geld in een grote offerkist, klapten in de handen en knikten enkele malen. Wij wilden eigenlijk wel weten wat, waarvoor, waarom, dat allemaal was.
Er was er letterlijk geen een die Engels sprak...........
Op de terugweg zagen we nog bij zo'n Japans tempelhuis, daar is een kerkhof was aangelegd, erg mooi, netjes en goed verzorgd.
Op ons gemakje de terugweg begonnen en via het winkelcentrum terug naar het hotel. Het nieuws op de tv is hier in het Engels met Japanse ondertiteling, maar de rest gaat in het Japans. Vanavond kwam er toevallig bij het sportprogramma ook een gedeelte over samoerai "gevechten", dus dat was ook weer erg leuk.
We hebben een kei gezellige, leuke dag gehad.
P.S. zo'n beetje Engels = de zeer kleine ruimte tussen duim en wijsvinger.